Gert, Jonien, Davy & Elyn

Op een andere, ook heel bijzondere, dag heb ik Gert & Jonien en de kinderen voor het eerst ontmoet. Ook toen heb ik foto’s van hen gemaakt. Hoe leuk was het dan ook dat ze naar aanleiding van die dag en het resultaat van de foto’s later dit jaar contact met me opnamen met de vraag of ik ook hun trouwreportage wilde maken. En zo was ik eind september weer op weg naar het mooie Drenthe! Een kleine trouwerij met familie en hele goede vrienden. Met zo’n klein en select gezelschap voel je de emotie en verbondenheid onderling nog meer vind ik altijd. Iedereen kent elkaar heel goed dus wellicht is dat ook verklaarbaar. Maar het is zo mooi om dat te mogen vastleggen, om daar bij te mogen zijn en zo even een beetje deel van uit te maken.

Nadat de mannen de dames opgehaald hadden begonnen we met veel lol aan de fotoshoot op de hei nabij Uffelte. Een mooie afwisseling van bos, zand, water en de heide. Een ideale plek ook voor de kinderen om rond te rennen en boompje te klimmen.  Vervolgens was de huwelijksvoltrekking in een prachtige setting in de tuin van De Huiskamer. Wauw, wat een sfeer hebben ze daar neergezet! Zittend op kleedjes op strobalen zagen allemaal lieve familieleden en vrienden van Gert & Jonien hoe zij tijdens een mooie en soms emotionele toespraak “Ja” tegen elkaar zeiden. Davy & Elyn mochten de ringen aangeven en ook de kinderakte tekenen. Wat een belangrijke rollen voor deze twee!

Na de huwelijksvoltrekking was het tijd voor een toost, taart en gezelligheid in de tuin. Het was mooi, dankbaar dat ik daarbij mocht zijn.  En zo reed ik weer terug naar Groningen. De radio wat harder, raam een beetje open en een glimlach op mijn gezicht. Het was een prachtige dag!

Als bruidspaar waren we onder de indruk van alle aandacht die door Tina in de voorbereiding, het weekend zelf, en ook na de bruiloft in het creeeren van de reportage gestoken werd.

De uitkomst is een prachtig boek wat we enkel kunnen beschrijven als een kunstwerk. We hadden enkel met Tina een aantal zaken besproken die we graag wilden zien - voor ons waren dat veel fotos van (hopelijk lachende) gasten, weinig stijf geposeer, en vooral een indruk van het weekend, en verder hadden we weinig wensen. Wat we niet hadden verwacht was wat Tina met deze vrijbrief zou doen.

Wanneer we de reportage nu doorkijken hebben we echt het gevoel dat we dat het weekend opnieuw en opnieuw mogen beleven. Het leest haast als een verhaal, waarin we het weekend mogen zien door de ogen van Tina. Elke keer zien we weer een klein detail, of iemand in de achtergrond wat je voorheen nog niet opgevallen was.