Zo leuk kan het zijn!

Aan het eind van de zomer had ik een winactie georganiseerd via Facebook. Stuur je mooiste zomerfoto in en win daarmee een herfstshoot. Enorm veel foto’s heb ik binnen gekregen, keus genoeg dus! Uiteindelijk is er een winnaar uitgekomen. En net als vorig jaar gaf deze winnaar de prijs aan iemand anders. Dit keer werden Annemiek en haar kinderen verrast.

Een uitdaging leek het wel want vooraf hadden de kinderen te kennen gegeven dat ze eigenlijk helemaal niet zoveel zin hadden om op de foto te gaan…. Op zoek naar een locatie kwam ik dan ook uit bij de Notaristuin in Eenrum. Een niet al te groot park waar je kunt rondlopen via de paadjes, door de bossen, over bruggetjes, etc. Ik hoopte er dan ook op dat de kinderen wel hun gang zouden gaan en dat ik tussendoor leuke plaatjes kon schieten.

We waren er nog maar net en toen heb ik ze eerst met z’n drietjes in en bij een grote boom neergezet voor een foto. En toen was het wel duidelijk voor de kinderen: “Mam, als je had gezegd dat we in bomen mochten klimmen voor de foto dan had ik het heus wel leuk gevonden hoor.” 🙂 En de rest van de plaatjes spreekt voor zich, ze waren helemaal los! Echt zó leuk.  We hebben een wandeling gemaakt, de kinderen hebben in enorm veel bomen gezeten, gerend en takken verzameld. Nadien had ik een kaart vol mooie foto’s en Annemiek een wasmachine vol vieze kleding….  Maar het was het zeker waard (en het is weer schoon geworden!).

101407-24 101407-26 101407-39 101407-77 101407-122-bewerkt 101407-131 101407-148-bewerkt 101407-173 101407-193 101407

 

 

Als bruidspaar waren we onder de indruk van alle aandacht die door Tina in de voorbereiding, het weekend zelf, en ook na de bruiloft in het creeeren van de reportage gestoken werd.

De uitkomst is een prachtig boek wat we enkel kunnen beschrijven als een kunstwerk. We hadden enkel met Tina een aantal zaken besproken die we graag wilden zien - voor ons waren dat veel fotos van (hopelijk lachende) gasten, weinig stijf geposeer, en vooral een indruk van het weekend, en verder hadden we weinig wensen. Wat we niet hadden verwacht was wat Tina met deze vrijbrief zou doen.

Wanneer we de reportage nu doorkijken hebben we echt het gevoel dat we dat het weekend opnieuw en opnieuw mogen beleven. Het leest haast als een verhaal, waarin we het weekend mogen zien door de ogen van Tina. Elke keer zien we weer een klein detail, of iemand in de achtergrond wat je voorheen nog niet opgevallen was.