Johan & Lydia

Eigenlijk wilden ze gewoon een keer een heel tof feest geven met hun familie en beste vrienden. En vanuit die basis is de bruiloft van Lydia & Johan ontstaan. Na twee ‘no wedding parties’ omdat Corona tussendoor kwam was het in 2022 toch echt zo ver dat zij eindelijk het feest konden geven dat ze voor ogen hadden. Een trouwreportage als geen andere voor mij vooral omdat het pas in de avond begon. Een hele dag gewoon aan het werk en andere dingen doen en dan tegen de avond me opladen om nog een trouwreportage te maken. En hoe heerlijk, want in juni zijn de avonden nog mooi lang dus licht genoeg!

Na twee jaar wachten hebben Johan & Lydia het precies zo gekregen zoals ze het al zo lang voor ogen hadden. Het was een prachtige zomeravond dus er kon buiten getrouwd worden op de vlonders, die prachtig aangekleed waren door de Takkenwijven, aan het Reitdiep bij Garnwerd aan zee terwijl de zon steeds íets verder zakte. Mooie rollen waren er weggelegd voor de kinderen van Lydia wat het een heel persoonlijke, vrolijke maar ook emotionele ceremonie maakte.

Na het “Ja!” gedeelte een toost en felicitaties van de aanwezigen en daarna zijn wij even Garnwerd ingelopen voor een aantal foto’s van Johan & Lydia samen. Het ging hen vooral om de mensen die aanwezig waren dus een heel uitgebreide fotoshoot was wat hen betreft niet nodig. Het was tijd voor feest met al die voor hen lieve en belangrijke mensen erbij. En een feest was het! Heel vaak ben ik niet bij het feest, dus ook voor mij was het een feestje om hier nu meer tijd voor te hebben. Want man, wat gebeuren er een hoop toffe dingen op de dansvloer! 🙂

 

Als bruidspaar waren we onder de indruk van alle aandacht die door Tina in de voorbereiding, het weekend zelf, en ook na de bruiloft in het creeeren van de reportage gestoken werd.

De uitkomst is een prachtig boek wat we enkel kunnen beschrijven als een kunstwerk. We hadden enkel met Tina een aantal zaken besproken die we graag wilden zien - voor ons waren dat veel fotos van (hopelijk lachende) gasten, weinig stijf geposeer, en vooral een indruk van het weekend, en verder hadden we weinig wensen. Wat we niet hadden verwacht was wat Tina met deze vrijbrief zou doen.

Wanneer we de reportage nu doorkijken hebben we echt het gevoel dat we dat het weekend opnieuw en opnieuw mogen beleven. Het leest haast als een verhaal, waarin we het weekend mogen zien door de ogen van Tina. Elke keer zien we weer een klein detail, of iemand in de achtergrond wat je voorheen nog niet opgevallen was.