Erik & Annegreeth

De trouwdag van Erik & Annegreeth zou er net even wat anders uit zien. Het officiële burgerlijke huwelijk hadden ze gauw op een maandagochtend eerder in de maand gedaan op het gemeentehuis. Op de trouwdag zelf wilden ze niet al te veel plichtplegingen, met name ook omdat er 16 kinderen aanwezig zouden zijn op de trouwdag. 16 Kinderen, waarvan 10 (!) in de leeftijd tussen 0 -10 jaar! Een officieel huwelijk op het gemeentehuis zou niet echt relaxed zijn aldus Erik & Annegreeth. Niet voor hen, maar ook niet voor de ouders van al die kinderen.

En dus in plaats van een officieel gebeuren vond er een heuse familie ceremonie plaats op de Hayemaheerd waar we de gehele middag en avond verbleven. Dat was wel aan de familie besteed, want wat een creatieve familieleden hebben Erik & Annegreeth! De Hayemaheerd was prachtig aangekleed, het boeket  en de decoraties waren zelf gemaakt, er was een ‘candybar’ om van te watertanden, de bruidstaart was zelf gemaakt, de stukjes die opgevoerd werden waren hilarisch en het toppunt was wel dat zelfs de trouwjurk van Annegreeth door haar eigen moeder gemaakt was! De kinderen hadden een rol in de familieceremonie waarbij de clue van het verhaal was dat ze vanaf nu áltijd ijsjes kunnen krijgen wanneer ze bij Erik & Annegreeth op visite komen. Daar mag op gezongen en gedanst worden!

Na een heerlijke middag op de boerderij gingen we toch nog, met aardig wat minder kinderen ;), voor een ‘officiële’ noot op deze dag naar de kerk van Oldehove voor de inzegening van het huwelijk. Waarna iedereen weer terug ging naar de Hayemaheerd voor een geweldig feest!

 

Als bruidspaar waren we onder de indruk van alle aandacht die door Tina in de voorbereiding, het weekend zelf, en ook na de bruiloft in het creeeren van de reportage gestoken werd.

De uitkomst is een prachtig boek wat we enkel kunnen beschrijven als een kunstwerk. We hadden enkel met Tina een aantal zaken besproken die we graag wilden zien - voor ons waren dat veel fotos van (hopelijk lachende) gasten, weinig stijf geposeer, en vooral een indruk van het weekend, en verder hadden we weinig wensen. Wat we niet hadden verwacht was wat Tina met deze vrijbrief zou doen.

Wanneer we de reportage nu doorkijken hebben we echt het gevoel dat we dat het weekend opnieuw en opnieuw mogen beleven. Het leest haast als een verhaal, waarin we het weekend mogen zien door de ogen van Tina. Elke keer zien we weer een klein detail, of iemand in de achtergrond wat je voorheen nog niet opgevallen was.